Het pasjesvoorstel

Wanneer er zich dan nog bepaalde problemen aandienen moet men in de eerste plaats overleggen met de betrokken actoren. Elke bruggenbouwer die een draagvlak wenst voor een maatregel weet dit. Waarom werd het de dag na het ‘eigen pasje eerst moment’ gepland overleg tussen de kustburgemeesters in snelheid genomen? Waarom werd ook niet eerst overlegd met Westtoer, HORECA-experten en verenigingen. Wij willen toch geen kakafonie aan communicaties meer zoals eerder deze week rond de bezoekregeling voor Rust- en Verzorgingstehuizen? En die aanleiding gaf tot volgende quote van Hoofdredacteur Liesbeth Van Impe in de weekendeditie van Het Nieuwsblad over leiderschap en het politiek bestel: “Dat krachtdadig LIJKEN zo veel belangrijker is gaan vinden dan krachtdadig ZIJN. Dat nog enkel bestaat bij gratie van het applaus van de eigen spionkop. Dat nooit meer discreet doet wat moet, maar altijd zo publiek mogelijk moet scoren. Dat het met andere woorden nooit kan laten om toch vooral met zichzelf bezig te zijn”. 

Hoe dan ook het pasjesvoorstel bevat meerdere fouten!

Vooreerst “het strand is van iedereen”. Het maakt deel uit van de publieke ruimte. Uiteraard kan de Burgemeester altijd maatregelen nemen om de openbare orde te handhaven. Met het voorstel wordt er echter gediscrimineerd: Wie geen eigenaar is of minstens één of andere belasting betaalt is niet zeker van plaats op het strand. De dagtoeristen – die wel parkeerkosten betalen en echt van groot belang zijn voor de lokale middenstander – worden schaamteloos gedegradeerd tot wachtend op een vrijkomend ticket. Dit kan juridisch uiteraard niet.

Is er ook over nagedacht wat we doen als haast iedere inwoner en tweede verblijver plots beslist naar het strand te gaan. Komen we dan plaats tekort? Of organiseren we het dan wel door de pare huisnummer op dag X en de onpare huisnummers op dag Y toe te laten? En hoe en waar organiseren wij de wachtende rijen, ook voor de dagtoeristen waarvan het toegelaten contingent op dag X compleet verkeerd werd ingeschat? En als de zon ondergaat en men staat nog te wachten, voorzien wij dan drinkwater voor de wachtenden via het Rode Kruis? Betalen we dan ook hun reiskosten terug? We lezen graag de antwoorden…

Anderzijds, niet in elke kustgemeente moet wie een hotel boekt een toeristentaks betalen. Zouden er dan ook terug andere regels moeten gelden tussen de verschillende gemeenten? En wie taks betaalt om op hotel te blijven fitnessen, kan hij zijn strandpas dan doorverkopen aan een derde?

Bompa en Mammie, die kunnen ook niet even naar het strand met hun kleinkinderen want die hun domicilie is buiten een kustgemeente of -stad. En wat met de zoon van Willy en Germaine die met de vlam van zijn leven een vakantie aan Zee had gepland in het 2e verblijf van zijn ouders? Of moeten wij die mensen dan eerst op hotel sturen? En de eigenaar-vennootschap die een opbrengsteigendom, ook getaxeerd als tweede verblijf, anders verhuurt.

En wat met de spreiding? Was het niet goed dit maximaal na te streven? Is het voor het toerisme en de economie, die overal klappen krijgt, niet beter dat ieder welkdenkend mens zich aan bepaalde gedragsregels weet te houden en men volgens eigen voorkeur de Zee, de Ardennen, de Zoo, het pretpark of Belgische City-trip kan kiezen? Blijf in uw kot wordt dan ‘blijf in uw land’! We roepen het nu toch terecht solidair met zijn allen?

Moeten er dan grenscontroles aan de toegangswegen van de Kustgemeenten ingevoerd worden?

Opgelet met De Panne: Strand én Plopsa! Zal er een contingentering opgelegd worden op het aantal beschikbare trein- en bus tickets? Schakelen wij ook het Leger in om te zien wie van de trein en de bus afstapt?

Worden de stranden afgebakend? Worden de ligplaatsen niet best uitgerust met voldoende hoge plexi-wanden? Moet er betaald worden als men teveel strand gebruikt hierdoor? En wat met Charel en zijn Strandcabine waarvoor hij al intussen 33 jaar betaalde?

De vooropgestelde maatregel is hopelijk alleen maar ondoordacht, ontsproten tijdens een zwak momentje, want raakt noch kant noch wal. Het is buiten proportioneel, discriminerend en zelfs vrijheidberovend. Naar implementatie toe zou het op vlak van regelgeving en organisatie zeker uitgroeien tot een administratieve nachtmerrie. Het zou dan ook nog eens gepaard gaan met een gigantische overheidskost waarvan de factuur finaal terug bij de burger terecht komt. Morsen met overheidsgeld is tegen elk liberaal principe.